Premechanical Luxury

(รถม้าพระที่นั่งคันแรกของไทยสมัย ร.4)

รถยนต์ไร้คนขับของ Google นับว่าเป็นนวัตกรรมในระดับ Breakthrough

คือสามารถผนวกเทคโนโลยีดิจิตัลสมัยใหม่ ไม่ว่าจะเป็นสมองกลคอมพิวเตอร์และบรรดาซอฟท์แวร์แอพพลิเคชั่นทั้งหลายบนอินเทอร์เน็ต เข้ากับเทคโนโลยีอนาล็อกแบบเดิม คือระบบเครื่องยนต์ (ทั้งแบบสันดาปภายในและแบบขับเคลื่อนด้วยพลังงานไฟฟ้า) ตลอดจนระบบตัวถังและระบบแอร์โรไดนามิก อย่างที่เรารู้จักคุ้นเคยกับรถยนต์กันมากว่าร้อยปีแล้ว

มันเป็นระบบ “ลูกครึ่ง”

(Barouche)

นานมาแล้วที่วงการรถยนต์มิได้สร้างสรรค์นวัตกรรมในระดับนี้ แต่อย่างไรก็ต้องนับว่ามนุษย์มาไกลพอควรในเชิงไลฟ์สไตล์ของการเดินทางโดยพาหานะส่วนตัวที่ทั้งทรงประสิทธิภาพและเท่ห์ สนองประโยชน์ต่อทั้งความต้องการโยกย้ายตัวเองจากจุด ก. ไปยังจุด ข. ให้รวดเร็วและปลอดภัย ผนวกกับความสะดวกสบาย โอ่อ่า และเป็นสัญญลักษณ์แห่งสถานะอัครฐาน

ถ้าย้อนไปก่อนหน้ายุคของพวงมาลัย เครื่องยนต์ และน้ำมันปิโตรเลียม ก็เป็นยุคของรถม้า

(Landau)

สมัยโน้น ชนชั้นสูง เศรษฐี และชนชั้นกลางที่เริ่มมีฐานะขึ้นมา ก็นิยมครอบครองรถม้าส่วนตัว คล้ายๆ กับอุตสาหกรรมรถยนต์หรูในบัดนี้เช่นเดียวกัน

การทำตลาด “รถม้าส่วนตัว” ก็คล้ายๆ กับการทำตลาดรถยนต์หรูในปัจจุบัน

คือแข่งกันที่ ความคงทน ความปลอดภัย ความหรูหราโออ่า วัสดุที่ใช้ และดีไซน์ โดยเน้นไปที่กลุ่มเป้าหมายแต่ละกลุ่มที่ชอบต่างกัน และใช้ในโอกาสต่างๆ กัน

รถม้าส่วนตัวในบ้านเรามีมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 4 โดยหลังจากได้สร้างถนนเจริญกรุง บำรงเมือง และเฟื่องนครแล้ว จำนวนรถม้าส่วนตัวก็เติบโตขึ้น โดยเฉพาะในสมัยรัชการที่ 5 และรัชกาลที่ 6 แต่สุดท้ายก็ถูกรถยนต์เบียดตกเวทีประวัติศาสตร์ไป

(Barauche-Landau)

ในยุโรปและอเมริกา รถม้าส่วนตัวที่เรียกว่า Coach นั้น เป็นที่นิยมกันมาตั้งแต่สมัยกรุงธนบุรีโน่นแล้ว ทว่าตลาดเติบโตขึ้นมากนับแต่สิ้นสุดสงครามนโปเลียนเป็นต้นมา

คนมีเงินสมัยนั้น ถ้าคิดจะครอบครองพาหนะชนิดนี้ นอกจากจะต้องหาซื้อรถม้าที่สมฐานะแล้ว ยังต้องหาม้าดี คนเลี้ยงม้า คอกม้า คนขับรถบังคับม้า (Teamster) และเด็กรถ (Groom) ให้ครบถ้วน

หากเราลอง Search ข้อมูลในอินเทอร์เน็ตดู เราจะเพลิดเพลินไปกับรถม้าส่วนตัวดีไซน์ต่างๆ ในสมัยนั้นจำนวนมาก และเมื่อลองจินตนาการเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสมัยนั้นดู ก็จะพบว่ามันคงไม่ต่างจากสถานการณ์ของอุตสาหกรรมรถยนต์หรูในสมัยนี้สักเท่าใดนัก

ไม่เชื่อพวกท่านลองคลิกดู!

(Berline)

อาจเริ่มจากคำว่า “รถม้าพระที่นั่ง” แล้วท่านจะได้เห็นความงามของทั้ง “รถ” และ “ม้า” ของรถม้าพระที่นั่งของ รัชกาลที่ 4, 5, 6

ต่อด้วยคำว่า “Barouche” ซึ่งเปรียบเสมือนซีดานกึ่งสปอร์ตที่หรูเรียบ

“Landau” เปลือยช่วงบน

“Demilandau” หรือ “Landaulet” กิ๊บเก๋แบบเปิดประทุนครึ่งคัน

“Barouche-landau” โอ่อ่า หรูหรา กว้างขวางสะดวกสบายกว่าใครๆ นับเป็น Rolls-Royce ของยุครถม้า

“Berline” สุดคลาสสิก

“Chariot” หรือ “Chaise” ปราดเปรียวแบบสามที่นั่ง

หรือแบบสปอร์ต “Phaeton” “Gigs” “Curricles” โฉบเฉี่ยว เหมาะสำหรับหนุ่มแนวของสมัยนั้น

นอกจากนั้นยังมีอีกหลายรุ่นหลายแบบ รวมถึง Cabriolet, Stanhope, Brougham, Dioropha, Amamphton, Clarence, Britzka, Pilentum, และ Whiskey

(Phaeton)

การได้ย้อนเวลาเข้าไปในโลกแห่งรถม้าส่วนตัวก่อนยุคเครื่องยนต์แบบนี้ บางทีก็ทำให้เกิดความคิดสร้างสรรค์และแรงบันดาลใจได้ไม่น้อย

ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร MBA ฉบับเดือน พ.ค. 2557